Tá eg bleiv konfirmera í 1976, var tað moderna við silvur smúkkum. Flesu gentur fingu fleiri smúkkur. Av teimum sum eg fekk, var ein silvurketa við einum kvinnumerk í. Kvinnumerkið bleiv mín yndis smúkka. Ketan hekk um hálsin á mær øll mín tannáringaár og nakað væl aftaná tað. Eg minnist ikki nær, eg tók keturna av og eg veit heldur ikki hvar hon er, men kvinnumerkið hevur sítt egna pláss millum mínar smúkkur. Av og á pussi eg tað og hangi tað um hálsin, við ketu ella leðurbandi. Í dag fari eg at hanga tað um hálsin. Eg haldi, eg fari at hanga tað um hálsin við einum leðurbandi.
Í somu eskju, sum kvinnumerkið liggur í, goymi eg eina føðingardagsgávu, sum eg fekk, frá einari danskari vinkonu, tá eg fylti 21. Tað er ein emaliera brosja við tekstinum “kvinder er den halve verden”. Við myndini av hesum gávum, sum hava fylgt mær í so langa tíð, ynskja eg tykkum øllum eina góðan KVINNUDAG!
Ingen kommentarer:
Send en kommentar